Nicole (55): ‘Virus zo ver mogelijk bij ons vandaan houden’

“We zeggen wel eens tegen elkaar: eigenlijk zitten we in een hele merkwaardige situatie. Het bedrijf van mijn man is noodgedwongen dicht, het appartementencomplex draait door. We mogen in ons land niet naar de kapper, maar kunnen als we willen nog steeds wel op vakantie. Er zijn momenteel geen boekingen, maar wie lekker een weekje in de natuur wil doorbrengen, kan hier terecht.”

“Mijn man staat er gezien de omstandigheden heel nuchter in. Hij zegt: ‘Het is niet anders. Klaar’. Eenvoudig is het niet, want we hebben beiden best een druk bestaan en veel met mensen te maken. Dan maakt zo’n virusuitbraak je wereldje ineens best klein. Maar we slaan ons er doorheen.”

“Wat meespeelt, is dat we allebei onderliggende gezondheidsproblemen hebben. We willen dat virus écht zo ver mogelijk bij ons vandaan houden. Onze dochter is 18 jaar oud en woont vanwege haar studie op kamers in Amsterdam. Ook haar drukken we voortdurend op het hart op te passen en niet te veel heen en weer te huppen.”

“We laten ons niet leiden door angst, maar zijn wel voorzichtig. In het weekeinde zie je ons hier niet snel in de duinen. Te druk, te veel grote groepen, soms zes of acht man groot. Afgelopen weekeinde waren we even in Bergen, stond daar een groepje van vier volwassenen bijna tegen elkaar aangeplakt te praten over wie in hun omgeving wel en geen corona had gehad. Terwijl de maximaal toegestane groepsgrootte twee personen is. Zo’n laconieke houding vind ik heel moeilijk te plaatsen. Zelf passen we écht op. Los van onze gezondheid beschouwen we het volgen van de maatregelen voorlopig als de beste manier om zo snel mogelijk van alle beperkingen af te zijn.”

“Ik spreek mensen er niet altijd op aan als ze er een potje van maken, maar als ik boodschappen doe, ben ik heel scherp op het houden van voldoende afstand. En als anderen in mijn ogen dan onvoldoende rekening met de situatie houden, dan zeg ik er wat van. Heel soms reageren mensen een beetje verstoord, meestal heb ik de indruk dat ik ze weer even wakker schud.”

“In het appartementencomplex zie ik als beheerder streng toe op het navolgen van de regels. We hebben afgelopen jaar veel werk moeten verrichten om het corona-proof te krijgen. Als mensen hier willen verblijven dan hebben ze de regels te respecteren. Bij Duitse gasten hoef ik het belang daarvan doorgaans niet extra te benadrukken, maar Nederlanders staan er over het algemeen toch anders in. Afgelopen najaar – voor de laatste lockdown – was een appartement geboekt door vier volwassenen, die uit verschillende huishoudens bleken te komen. Toen heb ik mijn hart even vastgehouden. Dit is geen vakantiepark waar je buitenom naar je huisje loopt, de appartementen zijn alleen binnendoor te bereiken. Als hier iets gebeurt, dan gaat het hele complex op slot en zit iedereen hier vast. Het luistert enorm nauw en ik heb bij gelegenheid echt als een politieagent moeten toezien op het volgen van de regels. Ongetwijfeld dat sommige mensen hebben gedacht: wat een onaardig mens. Maar dat vind ik dan eventjes minder belangrijk. Veiligheid gaat voor alles.”

“De laatste verlenging van de lockdown kwam niet als een verrassing en we hebben er niet te lang om getreurd. Ook wij vinden het niet gemakkelijk, maar onze gezondheid is ons te lief. We zien de lunchroom in Alkmaar niet opengaan in maart, maar dat is zoals het is. Dat geldt ook voor het appartementencomplex. Veel boekingen voor het komende voorjaar worden momenteel geannuleerd. Vooral Duitse toeristen zeggen af. Zij kunnen en mogen bijna niets, de regels zijn daar nog vele malen strenger dan hier. Wij kunnen nog door het hele land reizen, in Duitsland is dat verboden. Of we nu meer boekingen vanuit Nederland krijgen, weet ik niet. Veel hangt af van eventuele extra maatregelen die nog worden afgekondigd. Of die komen weet ik niet, maar uitsluiten kun je het momenteel allerminst. Het is gewoon even niet anders.”