Judith (44): “Maatregelen zijn er niet om te pesten”

“Voor mij is het volgen van de maatregelen een manier om een bijdrage te leveren aan een terugkeer naar ‘normaal’, hoe moeilijk het ook is voor te stellen dat ons leven er weer komt uit te zien zoals voor de corona-uitbraak. Op veel dingen hebben we niet rechtstreeks invloed. Maar wat we wél kunnen doen in de strijd tegen het virus, is onze eigen verantwoordelijkheid nemen. Ik wil ook aan mijn kinderen laten zien dat dat belangrijk is. Dus dat doe ik waar ik kan.”

“Dat geldt op het gebied van sociale onthouding, maar ook als het gaat om testen. Ik ben inmiddels drie of vier keer getest, steeds negatief, maar als ik klachten heb dan maak ik een afspraak bij de teststraat. Mijn man is ook al een paar keer geweest. Van veel mensen hoor ik dat ze het niet doen, het is veel gedoe en het is toch maar een verkoudheidje. Denken ze. Maar dat koutje kan corona zijn en desastreuze gevolgen hebben voor iemand met wie je in aanraking komt. Ik wil dat niet op mijn geweten hebben, wil niet eens het risico nemen dat ik bijvoorbeeld collega’s besmet.”

“Met Kerst zouden we naar mijn zus. Vlak daarvoor hoorden we dat ze bij haar dochter was geweest en die was positief getest. Mijn zus zelf had weliswaar geen klachten, maar was niet getest. ‘Wat zullen we doen?’, vroeg ze. Toen hebben wij toch gezegd: ‘Hoe jammer ook, we nemen het zekere voor het onzekere’.”

“Op die momenten voel ik de impact van corona het meest. Voor de rest vind ik het voor mij persoonlijk meevallen. Natuurlijk gaf het thuisonderwijs voor de kinderen best veel stress en mis ik het uit eten of naar een concert gaan, maar we zijn niet extreem uithuizig en maken het thuis graag gezellig met een spelletjesavond, zwerfkeitjes kleuren of een serie kijken op Netflix. Ik probeer uit iets negatiefs altijd wel iets positiefs te halen en sta er relaxed in. Al die maatregelen zijn niet bedacht om ons te pesten, maar om onze gezondheid te beschermen. Daarom zeg ik ook: hou vol, even doorbijten, het wordt vanzelf beter. Concentreer je op wat nog wel kan.”

“Als ik om me heen kijk, dan vind ik het opmerkelijk hoe lichtzinnig het er soms aan toe gaat. We zitten in een crisis die voor Nederlandse begrippen zijn gelijke niet kent, die mensen het leven heeft gekost en de samenleving heeft ontwricht. En dan zijn er nóg mensen die zich niet aan de maatregelen houden. Ik kan die houding moeilijk plaatsen. Net als iedereen heb ook ik wel eens mijn twijfels bij bepaalde maatregelen, maar dat is nog geen reden me er niet aan te houden. Of iets in mijn ogen nu wel of niet werkt, vind ik niet zo heel relevant. Want je doet het niet voor jezelf. We doen het om anderen tegen onszelf te beschermen. Ik heb nog wel eens de indruk dat dat besef bij sommige mensen ontbreekt.”

“Ik ga het gevecht daarover niet aan. Dat is niet te doen. De supermarkt ga ik met zoveel mogelijk ‘zen-motivatie’ in. Ik houd afstand, duikt er iemand tussen om voor te dringen dan doe ik gewoon nog een stapje naar achteren. En als ik een keer vind dat ik ergens iets van moet zeggen, dan probeer ik het leuk te verpakken. Laatst graaide een klant bij het verlaten van de plaatselijke super een handvol mondkapjes mee. Die liggen er voor mensen die ze zijn vergeten. Dan laat ik iemand wel even voelen dat dat niet de bedoeling is, in de hoop dat het hem onderweg naar zijn auto toch nog even tot nadenken stemt.”

“Mijn leven is het afgelopen jaar redelijk normaal doorgegaan. In mijn directe omgeving zijn geen mensen heel ziek geweest of overleden. Ik heb mijn baan nog, mijn man ook. In die zin ervaar ik de coronaperiode zelf niet als een hele diepe crisis. Maar als je hoort hoe hard sommige mensen zijn getroffen, hoe ondernemers hun levenswerk hebben zien instorten, dan is dat verschrikkelijk. Ook in die gevallen denk ik: dat leed is vele malen schrijnender dan de wetenschap dat we een tijdje iets van onze vrijheid moeten inleveren. Dus maak daar alsjeblieft niet zo’n ding van. Denk na, zie het in perspectief. Het kan veel erger. Kijk maar om je heen.”