Theone Kampstra (46): “We zijn door corona anders gaan denken”
Theone Kampstra (46) is oprichter en eigenaresse van Kinderpraktijk Theone in Wognum, waar veertien paramedici, psychosociale therapeuten en ouderbegeleiders onder één dak huizen. In de eerste lockdown moest de praktijk de deuren drie maanden sluiten. Ze gebruikte die periode om online werken een plek te geven in de dagelijkse bedrijfsvoering.
Achteraf gezien heeft de corona-uitbraak de zaken versneld, zegt Theone Kampstra. “Als praktijk groeien we. We hebben een tweede vestiging geopend en juist daarom was ik me vorig jaar maart al aan het oriënteren aan de mogelijkheden die er waren voor bijvoorbeeld online vergaderen. Door de lockdown kreeg dat ineens veel meer prioriteit en dan blijkt dat er heel snel meer kan dan je denkt.”
Zo was het op afstand vergaderen snel ingevoerd en zeker in de lockdown was dat een uitkomst. “Daarnaast ben ik sinds de corona-uitbraak zelf vrijwel volledig overgeschakeld op thuiswerken. Toen we na de lockdown weer open mochten, was dat voor veel collega’s even wennen. Maar ze hebben inmiddels wel gemerkt dat ik een groot gedeelte van de tijd online en daarmee aanspreekbaar ben. Daarnaast zijn we bijvoorbeeld begonnen met het digitaliseren van lezingen voor ouders en belangstellenden, de eerste hebben we kortgeleden beschikbaar gemaakt. Vroeger moesten mensen wachten tot we een lezing gaven, nu kunnen we die op elk gewenst moment aanbieden. We zijn door corona in bepaalde opzichten echt anders gaan denken.”
Grenzen
In de behandelingen zelf is de online variant met horten en stoten op gang gekomen en de ervaringen tot nu toe leren dat daar grenzen aan zitten. “Wat blijkt is dat de collega’s een deel missen van wat er gebeurt, bijvoorbeeld het non-verbale aspect in de interactie met ouders. Ik merk dat zowel de ouders als de collega’s tóch de voorkeur geven aan fysieke ontmoetingen. Maar over en weer is wel flexibiliteit ontstaan. Er is inzicht gekomen dat een deel ook online kan. Intakes bijvoorbeeld gaan voor het grootste gedeelte via beeldbellen. Die lenen zich daar prima voor. Ik weet niet of dat blijvend is, maar in bepaalde opzichten hoop ik ook wel een beetje dat de klant daarin straks leidend wordt. Dat die gaat aangeven: ‘Ehm … kunnen we dat misschien digitaal doen’?”
Als eigenaar en manager stimuleert ze het werken op afstand waar het kan. “Want het heeft beslist voordelen. Een schrijftraining tweemaal per week is heel intensief, dat kan ook deels online en dat scheelt ouders heel veel reistijd. Een ander voordeel is dat de ouders in online sessies een verlengstuk van de therapeut worden. Zij krijgen hierdoor meer inzicht in wat hun kind nodig heeft en kunnen het hierdoor in het dagelijks leven beter begeleiden en helpen. Daarnaast is het voor de therapeut een buitenkans iets van de leefomgeving van het kind mee te krijgen, bijvoorbeeld het favoriete knuffeltje of speelgoed. Of het vaste vriendinnetje waar het kind het altijd over heeft. In dat opzicht is online een verrijking.”
Creatief
Jongeren en tieners vinden het soms wel handig en veilig zo op afstand en online, maar voor hen is het persoonlijke contact juist van belang, zegt Theone. “Het staat wel vast dat er geen therapie is die echt 100 procent online kan worden gegeven. Daarvoor draait het te veel om het persoonlijke contact, de interactie, het non-verbale. Dat merk ik ook aan de collega’s. In de lockdown vorig jaar was iedereen heel creatief om toch in contact te blijven met de kinderen. Maar toen we weer open mochten, zocht iedereen meteen het persoonlijke contact weer op.”
Niettemin: het draagvlak onder de medewerkers groeit gestaag – zeker naarmate ze in de praktijk steeds vaker ondervinden dat het werkt. “En ondertussen doen we intern op afstand wat op afstand kan. Dat is de norm geworden en wat mij betreft blijft dat zo. Ik denk dat we zo ook een beetje een voorschot op de toekomst nemen. Ik vermoed dat het in veel opzichten én-én wordt, een hybride vorm aanneemt. En dat idee staat me best aan.”