Peter Fekkes vangt als particulier Oekraïners op: "Mijn vrouw en ik waren het meteen eens: hier kunnen wel een paar mensen onderdak krijgen."
Wie: Peter Fekkes
Functie: Sociaal ondernemer/Trainer persoonlijk leiderschap voor mensen met afstand tot arbeidsmarkt.
Wat: Maakte een Europese database voor huisaanbieders en vluchtelingen; biedt particuliere opvang in zijn mantelzorgwoning en bedrijfsruimte in Barsingerhorn.
Waarom koos u voor het faciliteren particuliere opvang?
"Toen de oorlog in Oekraïne losbarstte en ik de beelden van alle vluchtelingen zag, dacht ik: ‘Die mensen moeten ergens heen kunnen en ik heb de mogelijkheid’. Mijn vrouw en ik waren het meteen eens: hier kunnen wel een paar mensen onderdak krijgen. Het woonklaar maken van de ruimtes in onze mantelzorgwoning en de bedrijfsruimte ging vrij vlot, maar hoe kom je in contact met de vluchtelingen om ze dat te laten weten? De formele lijnen liepen toen nog niet. Ik ging kijken op Facebook-groepen waar vluchtelingen zich aanboden en woningaanbieders konden reageren."
Wat heeft u toen gedaan?
"Toen ik die Facebookgroepen zag maakte ik me zorgen over de veiligheid van de vluchtelingen, omdat zij zich moesten aanbieden en niet konden kiezen. Bovendien dacht ik: ‘Als je als vluchteling in een rij staat om een plek te vinden, dan heb je één site nodig, niet allemaal lokale Facebook-groepen.’ Ik heb toen een website gemaakt, een Europese database, waarop huisaanbieders zich kunnen aanbieden en vluchtelingen zelf kunnen zoeken naar een huis. Hebben ze een geschikte woning gevonden, dan delen hun profiel met de host. Hierbij ligt het initiatief dus bij de zoeker. Op 7 maart was de nationale Giro 555-dag. Die heb ik aangegrepen om een persbericht te versturen om bekendheid te geven aan mijn website. Hier werd veel aandacht aan geschonken; de Schager Courant heeft een mooi artikel geplaatst. Ook ons huis werd snel gevonden. Er wonen nu vijf gezinnen, vrouwen en kinderen, bij ons. Inmiddels hebben al zeker 1.000 mensen via de site onderdak gevonden."
Hoe bevalt het om als particulier onderdak te bieden?
"Ik vind het fijn om dit te doen, omdat je ziet dat er nood is. Voordat de vluchtelingen bij ons kwamen, had ik al contact gezocht met de gemeente, school en huisarts om te vragen of zij openstonden voor de mensen die konden komen. Daar werd goed op gereageerd, ook al waren er nog geen regelingen voor. De leerlingen van onze dorpsschool hadden zelf al een actie gedaan voor Giro 555, dus zij waren al betrokken bij het onderwerp voordat de kinderen kwamen. Je bouwt op die manier snel een netwerk op, waardoor alles soepeler gaat. Je krijgt ook hele korte lijntjes met de mensen die bij je komen wonen, want je gaat met ze mee naar de gemeente en de school. Ze waren echt welkom. Wij krijgen informatie vanuit gemeente Hollands Kroon in een nieuwsbrief met praktische dingen.
Ook heeft de gemeente een mailadres, waarvanuit snel gereageerd wordt. Er is goed contact en we willen de positieve sfeer die er rond vluchtelingen heerst graag vasthouden."
Tegen welke uitdagingen lopen jullie aan?
"Ik denk dat de uitdagingen groter zijn als je vluchtelingen opvangt in je eigen huis. Bij ons wonen ze apart en zijn ze zelfstandig. Er zijn wel dingen waar ik me niet op heb kunnen voorbereiden, omdat ze best snel kwamen. Wat ik bijvoorbeeld niet wist, is dat ze al vanaf ’s ochtends vroeg bezig zijn met eten koken. Als ik op m’n werk kom ruikt het hele bedrijf naar vlees en rennen er kinderen in mijn gebouw die de stiften van mijn flipovers gebruiken. Dat was even wennen. Maar het is ook gezellig. Er zijn drie moeders met wie je kunt kletsen. Vooral over de oorlog, over het land. Ook al spreek je de taal niet, je begrijpt elkaar wel. Eén van de vrouwen is nu zenuwachtig over haar ouders die in Cherson wonen en daar niet weg willen. Het enige wat ik dan kan zeggen is: 'Weet dat ze hier welkom zijn. Altijd.’
De overheidskant is nu goed geregeld. Voor de vluchtelingen zelf is het nu lastig om passend werk te vinden. De taal vormt echt een barrière. Ze zijn gewend om te werken en zijn goed in de dingen die ze deden. Er woont een vrouw bij me die geweldig kan werken op een naaimachine, maar daar is hier geen werk voor. Ik schaam me ook voor sommige werkgevers. Zij bieden uitbuitbanen met minimumloon, 0-urencontracten en zwaar werk. Eén van de vrouwen werkt nu voor mijn website, daarmee heb ik zelf een baan gecreëerd."
Hoe bevalt het de vluchtelingen?
"Voor mijn gevoel heb je twee categorieën Oekraïners. Eén groep wil hun levenstandaard uit Oekraïne op peil wil houden, zij komen vaak uit relatief veilige gebieden. Zij zijn vaak teleurgesteld over wat zij aan woonruimte aangeboden krijgen, maar als je vluchteling bent, moet je je toch schikken naar de situatie. Een andere categorie realiseert zich dat dit nu hun realiteit is. Dan is het fijn om ze te helpen. Eén van de moeders die hier woont had een jaar geleden huis gekocht en had een eigen hoveniersbedrijfje. Haar huis is geraakt door een raket, er is niets van over. Haar leven, voor haar het paradijs, is in één klap weg. Toch houdt ze zich heel goed. Ze is hier nu een moestuin aan het aanleggen en blijft deze vakantie nog thuis voor alle kinderen, terwijl de rest aan het werk is. Na de vakantie gaat zij ook werken. Ze mogen blijven zo lang als ze willen en zolang het van de wet mag."